سکوت و انتظار

باید به سکوت بروم
به انزوایی تا ته بودن
تا روزی که نباشم

تا روزی

که فراموش شود

بودن‌هایی

که در انتظارت گذشت

فرصت عشق

شکر که فرصت عشق ورزیدن دادی
همراه پرندگان پریدن دادی
در حسرت یک نگاهِ فارغ ماندم
آن روز که ذوق غم کشیدن دادی

مرگ با نفس

دیگر بدون تو

هیچ کاری نخواهم داشت

به هیچ پیکاری برنخواهم خاست

دیگر

 در گلوی هیچ سپیداری نخواهم لغزید

و از سبوی هیچ سازی

نخواهم سُرید

مرگ را دیده‌ای در جولان نفس؟

مرده‌ام

و نفس

دست از سرم نمی‌دارد

آه

چه دشواری ناموزونی!