خاص

 

قلبمی احساسمی الماسمی
در نگاهی آشنای خاصمی

 

دل به دل پی‌گیر دنیای توام
تو همینی تو درِ احساسمی

 

شب شود یا روز توفیرش کجا؟
تو زمینی، آسمانی، تاسمی

 

می‌شوم قربان جادوی رُخَت
بهترین احساس در احساسمی

 

بس فراوان دیده‌ام مانند تو
نه! فقط تو یک نفر، تو خاصمی

 

بهترین بود جهانی

 

بهترین بودِ جهانی، تو بمان

بهتر از بودن مایی تو بمان

فصل سرد است تمام، عاقبت ای ماه بلند!

بهترین فصل خدادادِ خدایی تو بمان!

 

آخرین احساس

چشمهایت غزل است
گوش و ابروها، رباعی‌های من
دستهایت را چو بیت مثنوی موزون نما
آخرین احساس در ابیات رویاهای من

ای خوب

ای خوب

به سرگشتگی حال من آگاهی؟

نه!

بر فروماندگی جان من آگاهی؟

نه!

بر ستم‌پیشگی دست توانای خودت

بر فرو رفتگی حس به غوغای خودت

بر تمام حرکات دلِ چون بید مَنَت

بر غروب همه لبخند من آگاهی؟

نه!