احساس ژرف

احساسات ژرف نیز همانند شاهکارهاى بزرگ همواره بیش از آنچه مى‌پندارند، گفتنی دارند.

 

آلبر کامو/ افسانه‌ی سیزیف

خداوند دل

تو فقط باش به سرسبزی شاخ
بودنت،
صِرف وجودت، کافیست!

مگر از رویش یکسان بهار
به دل باغ پر از عشوه و راغ
شاخ و برگ تن کوشای درخت
به چه می‌اندیشد؟

بودنت وجهِ چراغی‌ست،
به باغ دلِ دنیاییِ شاخ
و چه از این بهتر!
و از این زیباتر!

چشم دارم به طلوع روزت
و به هر ساعتِ از هر روزت،
که تو در جاری ساعات، قدم می‌داری...

قدمت
هر تپش قلبِ به همراهِ من است
جاری‌ام باش، بتپ!

بهترین خواهش دنیایی باغ
تو روان باش

 روان
در دل جاری احساس، خداوندِ دلم!

 

 

ای خوب

ای خوب

به سرگشتگی حال من آگاهی؟

نه!

بر فروماندگی جان من آگاهی؟

نه!

بر ستم‌پیشگی دست توانای خودت

بر فرو رفتگی حس به غوغای خودت

بر تمام حرکات دلِ چون بید مَنَت

بر غروب همه لبخند من آگاهی؟

نه!

 

عواطف و تفکر

ما باید عواطف، احساسات و ارزش ها را در جای خود قرار دهیم و نکته ی آخر این که آنها مهم ترین بخش تفکر هستند، مشروط بر این که بیشتر در پایان تفکر استفاده شوند و نه در آغاز آن.

 

 

(درس های درست اندیشیدن/ادوارد دوبونو)

اوج نیاز

گفتند که عشق
یک هدف دور و دراز است

در ما
فقط احساس،
فقط اوج نیاز است