بهترین بود جهانی

 

بهترین بودِ جهانی، تو بمان

بهتر از بودن مایی تو بمان

فصل سرد است تمام، عاقبت ای ماه بلند!

بهترین فصل خدادادِ خدایی تو بمان!

 

فرصت عشق

شکر که فرصت عشق ورزیدن دادی
همراه پرندگان پریدن دادی
در حسرت یک نگاهِ فارغ ماندم
آن روز که ذوق غم کشیدن دادی

تصویر تو

آن روز که تصویر تو چشمانم دید

در خاطرش آرامش جانی خُسبید

هرگز نشَنید آن که بگویند تویی

آنی که دلم با دل و جانش کوچید

آخرین احساس

چشمهایت غزل است
گوش و ابروها، رباعی‌های من
دستهایت را چو بیت مثنوی موزون نما
آخرین احساس در ابیات رویاهای من