من بی تو

من بی تو هم جان می‌دهم

در عشق، ایمان می‌دهم

پس با مَنَت باش و ببین

چون؟ جان به قربان می‌دهم

ای بهترین مقدارها!

 

 

شاعر

 

برای عاشق بودن 
باید شاعر می‌بود
و من نیستم

بی‌ شعر
عشق  می‌گریزد از دیارم
باید
فکری بکنم
سطری بپردازم

گاه دلتنگی

من اگر شاعر بودم
گاه دلتنگی
شعر می‌فشاندم
به دفتری مرموز

و با خود 
فخر می‌کردم هر روز 
که تو نغز می‌شوی در قلم
و ساری
در روان دفترهای دل‌پریشم

مگر
کجا می‌شود از عشق گفت و تلخی نشنفت
جز در تار موی شگرف دفتر اشعار

 

معجزه زندگی

تو همان معجزه‌ی زندگی من هستی
که خوش‌الحان و ظریف آمده‌ای
قدمت بر قلبم
جایگاهت جانم
و همه عشق درونم به تو تقدیم
همه چشمانم!

 

برترین حادثه

برترین حادثه‌ی زندگی من هستی
پُر پیمانه‌ی بشکوفیدن
مست هنگامه‌ی رنجوریدن
تو تمامِ هنری
و حدوثت
مرگ مانای جهان تثلیث