شعله‌ی شب

شب 

شعله برافروخت 

و روز

در فلق چشم به راه

تا هبوطی زتن چشمه‌ی آن نور آید

 

 

شعله‌ی عشق

وقتی که تو از 
کلبه‌ی منتهی به دریاها
بیایی 
با شعله‌ی عشق
کتابها
به اشتیاقت بپرورانم
که دستانت
تا نگاره‌ی صبحی که گفته‌اند،
لبریز دانستن شود
و شب
دلگیر از
نتانستن!
چه هم آوایی  گنگی است با کتابها گفتن!