ایمان تویی

ایمان تویی، عرفان تویی

سلمان تویی، قرآن تویی

پروانه‌ی احسان تویی

تنهاترین خوبان تویی

در قامت دلدارها!

 

تبریز تو، شیراز تو

پروانه‌ی طناز تو

افسانه‌ی پر راز تو

مستانه‌ی آواز تو

در خاطر پروازها!

با من بگو

در پویش روی توام
در گردش کوی توام
در خواهش خوی توام
همراه با تکرارها

 

من بی‌هدف در جستجو
با بی‌کران در گفتگو
در آسمان‌ها می‌دوم
شاید بیابم از تو رو
همراه با هشدارها

 

با من بگو با من بگو
لختی بگو، قدری بگو
با من نشین در گفتگو

با من بیا در جست و جو

همراه با دیدارها

چامه‌ی عشق

عشق را 

نباید

به هوس هم‌زیستن آلود

عشق را باید

در اوج نهاد 

و نفرسود

عشق را باید

در چامه چکاند و جاودانیش نمود

در خرقه نهاد و پهلوانیش ستود

تصویر تو

آن روز که تصویر تو چشمانم دید

در خاطرش آرامش جانی خُسبید

هرگز نشَنید آن که بگویند تویی

آنی که دلم با دل و جانش کوچید

مثل ماه

مثل ماه

که از فرط تنهایی

به زمین خیره مانده

چشمانم

به بودن تو مات شده

زمینم باش،

تا امید روزی دوباره داشتنت

"ماهم" کند!