بیمار توام

بیمار توام
کاش بیایی
بر بام لبم
کاش بشینی
از خواب تنم کاش ربایی؛
اندوهی و افسونی و اندرز جنونی! 

 

دور، نزدیک

چقدر نزدیکی
چه اندازه دور!
می‌بیمنت از نزدیک
می‌جویمت از دور

 

اگر عشق نبود

زندگی
چه آسوده به سر می‌شد اگر عشق نبود
و چه بیهوده و سرد!

 

تو بمان

و تو این سان
عشق را شکسته‌ای به توان
تو سراسر غنایی به زبان
و با تو مرز
در برهوت سکوت
همرازیِ جاودانه می‌طلبد
تو بمان

 

مهمان من

کاش روزی برسد

عشق بیاید

و ببیند که تو مهمان منی!