لبخند تو

ای که لبخند تو هستی به لبی خام فروخت
تا کجا هستی تکراری تک دانه‌ی من خواهی بود؟

 

بیمار توام

بیمار توام
کاش بیایی
بر بام لبم
کاش بشینی
از خواب تنم کاش ربایی؛
اندوهی و افسونی و اندرز جنونی! 

 

دور، نزدیک

چقدر نزدیکی
چه اندازه دور!
می‌بیمنت از نزدیک
می‌جویمت از دور

 

اگر عشق نبود

زندگی
چه آسوده به سر می‌شد اگر عشق نبود
و چه بیهوده و سرد!

 

تو بمان

و تو این سان
عشق را شکسته‌ای به توان
تو سراسر غنایی به زبان
و با تو مرز
در برهوت سکوت
همرازیِ جاودانه می‌طلبد
تو بمان