درد

تو مرا کشتی و از درد نکردی معذور

مرا و تو را

 تا عشق مرا هست و تو را هست
زمین سنگین باد

آسمان رنگین باد

و طرب در دل بیچاره ی داد

تا ابد در چین باد

 

سکوتت

سر بر نمی‌آوری؟
سکوتی نمی‌فزایی؟

 

اسم تو

اسمت به زبانم قدحی شعرِ برین است
بی‌قافیه و رسم ادا، خوب‌ترین است
منظومه‌ی اشعار تمام شعرا هیچ ندارد
آن‌جا که بیان از سخنی نغز و بهین است

 

عادت هر روزه

دوستت دارم و این عادت هر روزه‌ام است
که به سویت بدوم با افکار
که به سمتت بخزم با اشعار
که برایت همه تن جام شوم در تن پوشیده‌ی شعر