دلتنگ/ غزل

 

 

عکس تو، هر لحظه یک رنگ است، می‌دانی چرا؟

همنوا با چشم دلتنگ است، می‌دانی چرا؟

شرح اندوه

شرح اندوه من از
قصه برون است، بیا...

می‌روی

می‌روی؟
من که باید خویش را
رویِ در تشویش را
از وجود و بودن و هستی فراموشی دهم!

 

عدالت عشق

نه فقط به تو،
به تمام هست‌ها بی‌اعتنا شده‌ام
عدالت
این‌گونه بر سرزمین احساسم پادشاهی می‌کند

 

عکس تو

آن‌قدر به عکست خیره خواهم شد
که پیر شود
هم عکس تو،
هم چشم من!