من پریشان تو هستم و در انکار همه
دل به آشوب تو بستم نه به افکار همه
شب‌پرستی به لب ساحل پیدایی تو
برنشستم به تماشاییِ رفتار همه
همه جا خلوت و هر جا به شلوغی‌ست مدام
همه کس هیچ کس‌اند و تویی آثار همه
فکرها در سر من چرخش منظومه‌ی ماه
ماه خورشید شده، دور به دوّار همه
آری، آری به خدا هست چنین دور سماعی اینجا
خوش‌ترین رقص بینداز تو در کار همه
چشمهایت غزل است
گوش و ابروها، رباعی‌های من
دستهایت را چو بیت مثنوی موزون نما
آخرین احساس در ابیات رویاهای من
یک روز اگر حال دلت خوب شود باخبرم کن
مشتاق به همسایه و محبوب شود باخبرم کن
سرما نشود درد تنت در دل شب‌ها
شومینه که بی‌چوب شود باخبرم کن
انگور زمستانی امسال که بردی
گر خواست که مشروب شود با خبرم کن
هر حس خودآگاه درونت که خبر کرد
رخصت نده سرکوب شود باخبرم کن
هر تازه کسی خواست به سمت تو بیاید
نگذار که مجذوب شود با خبرم کن
