تبعید به بعید
يكشنبه, ۱۰ مرداد ۱۴۰۰، ۰۴:۲۲ ب.ظ
شب شکفت
دشت نفس تازه کرد
ناطور دمید
خوشه خوابید
شادی تراوید
دریا مد شد
کوه سبکسر شد
آهو شورید
خواب خشمید
شعر طنّازید
ظرف ظرافت گرفت،
ماه طراوت!
من ماندم و او نه!
من و هیچ
من و تنهایی
و تبعید انسان
تبعید به غروب
تبعید به بعید