صدایت را

صدایت را می‌شنوم
غوغایی دارد
از قلب می‌رسد
بر قلب می‌بارد
سنگین
سُربین

 

شرح اندوه

شرح اندوه من از
قصه برون است، بیا...

می‌روی

می‌روی؟
من که باید خویش را
رویِ در تشویش را
از وجود و بودن و هستی فراموشی دهم!

 

دستهایش

 

دستهایش را بیاور، باد
عکس‌هایش را بیاور، ماه
چشم‌هایش را بیاشوبان به آهنگی
برای رقص در این راه 

 

معجزه زندگی

تو همان معجزه‌ی زندگی من هستی
که خوش‌الحان و ظریف آمده‌ای
قدمت بر قلبم
جایگاهت جانم
و همه عشق درونم به تو تقدیم
همه چشمانم!