تاریخ تکراری

و من تاریخ را

تا ابد

با تو

تکراری می‌خواهم

تبعید به بعید

شب شکفت
دشت نفس تازه کرد
ناطور دمید
خوشه خوابید
شادی تراوید
دریا مد شد
کوه سبک‌سر شد
آهو شورید
خواب خشمید
شعر طنّازید
ظرف ظرافت گرفت،
ماه طراوت!
من ماندم و او نه!
من و هیچ
من و تنهایی
و تبعید انسان
تبعید به غروب
تبعید به بعید

 

اوج نیاز

گفتند که عشق
یک هدف دور و دراز است

در ما
فقط احساس،
فقط اوج نیاز است

پایان و آغاز

من تو را

در ترس‌هایم از دست می‌دهم

و در امیدهایم می‌آفرینم

که تو

پایان و آغازی

بر دردها و آرامم

 

 

امید

در خود فرو باش و خسته رو

کاینجا امید

در پس پرده‌ی هزار 

جامه می‌درد مشتاق