تردست

 

تو خودت جدی و شوخی به هم آمیخته‌ای
حس شیدایی و شادی به لب انگیخته‌ای

فکر یک چاره‌ی رندانه نبودی، دیدی!
سر خوبی، همه تلخی به در آویخته‌ای

باغ بغل / غزل

 

بوی تو، می‌رسد هر شب ز بهین باغِ بغل
از تو دارد به گمان شادی‌اش، این باغ بغل

 

هر چه گل کاشت، تو را از دل خود بیرون داد
باغبان در کُمکَش، باز چنین باغ بغل 

سرود عشق

 

آمدی جان دلم! عشق سرودی، رفتی
دل ما را به تن حادثه سودی، رفتی

نقاشی عشق

 

آمدی تا در حضورت عشق نقاشی کنم

از دلم با تربت جان تو کلاشی کنم

می‌روی /غزل

 

می‌روی تا من به دنبالت نگاه
برکشم از سینه صد افسوس و آه