عادت هر روزه

دوستت دارم و این عادت هر روزه‌ام است
که به سویت بدوم با افکار
که به سمتت بخزم با اشعار
که برایت همه تن جام شوم در تن پوشیده‌ی شعر

 

لبخند تو

ای که لبخند تو هستی به لبی خام فروخت
تا کجا هستی تکراری تک دانه‌ی من خواهی بود؟

 

بیمار توام

بیمار توام
کاش بیایی
بر بام لبم
کاش بشینی
از خواب تنم کاش ربایی؛
اندوهی و افسونی و اندرز جنونی! 

 

دور، نزدیک

چقدر نزدیکی
چه اندازه دور!
می‌بیمنت از نزدیک
می‌جویمت از دور

 

اگر عشق نبود

زندگی
چه آسوده به سر می‌شد اگر عشق نبود
و چه بیهوده و سرد!