مثل ایران

خرابم
مثل ایرانم
من آن ایمانِ ویرانم
در این ویرانگی
سردم
در این آسودگی
دردم!

 

وسواس نگاهت

به چه سرگرم کنم جانِ پریش
که ز وسواس نگاهت برهد کوتاهی

 

سیاه‌چاله

و من کجا بیابم در این قحط زده گور
یلی که در توان تو باشد و با من یکی

کجا افتاده‌ای از سیاره‌ی زمین به دور

کدام سیاه‌چاله بلعید تو را
که در زمانه‌ی من
اثری از بود تو نبود

 

درد

تو مرا کشتی و از درد نکردی معذور

مرا و تو را

 تا عشق مرا هست و تو را هست
زمین سنگین باد

آسمان رنگین باد

و طرب در دل بیچاره ی داد

تا ابد در چین باد