تو را...

 

تو را کتاب خواهم کرد

جاوید

والا

 

تو راستاره خواهم کرد

در دید

 مانا

 

تو را خورشید می‌کنم

روشن

تابا

 

تو را سپرده خواهم کرد

در بانک تمام آزها

در زنگ تموز آوازها

در نگاه امید سربازها

 

تو را

آرزو می‌کنم

در گلوی نقار سازها

در رخسار شکوه نازها

بر پیکر سرور طنازها

تا سپیده‌ی صبور پروازها

 

تو را...

تمام من!

تماشای من! 

 

شعر قسمتی از دانش بشری است./ فرانسس بیکن

یاد تو

 

من بی‌قرارم، خسته‌ام
در یاد تو پیوسته‌ام
بر قامتت دل بسته‌ام
دستی حمایل بسته‌ام
تا کی چنین آسوده‌ای!

 

آمد به جانم لب...

 

 

آمد به جانم لب ولی
کوچیده‌ام در تب ولی
امید روز دیدنت
دادم به دل، تدبیرها!

 

 

 

من در کمینت...

 

من در کمینت خفته‌ام
از فکر تو آشفته‌ام
با شعر تو غم سفته‌ام
آداب ماتم جسته‌ام
در این غبارین روزها!