شهر باران

تو را من دیده‌ام در شهر باران
به همراه نوایی از هَزاران
تو در محدوده‌ی جان من امروز
حضوری داری از رنگ بهاران

 

 

فروردین ۹۹

روزهایی که تو نیستی

و من
در هر روزهایی که تو نیستی،
پرواز را ترسیم می‌کنم
و زندگی را نقش می‌دهم
و سکوت را سپاس!
تا پیدایی‌ات
ای فرو رفته در خروشانی افق
راه چه دور است
و زمان
چه آفتاب‌گون!
برای مردانگی‌ات 
کاش توانایی اظهاری بود در من
شکوه فرهناک امید!
بازوی رها شده در باد!
شیدای اهوراسازی من!
چه فراهناکی تو
چه خمیده غمم من
چه تلخ است این!

14اسفند 98

موسیقی و لبخند

عشق و موسیقی و لبخند
برایت بس نیست؟
پس کمی چای بریز‌...
نه
کمی شعر بخوان

 

کدام

کدام شب تو را در آغوش احساسی مأوا داد
که از سهم زمانه ی من چنین کوتاهی
کدام روز تو را ربود؟
کدام سینه تو را در بزم عاشقانه‌ی بی‌قراری
به خود فشرد
که بی‌تکرار رمیدی
و‌ نماندی تا برسم
نشنودی تا بیاغازم
نغنودی تا بیارامم

چه بدانم!

شاید
پیکره‌ی سردآغوشی
تو را
چنین آشوبناک
در بستر صبور خویش
خاموشی داد
ای داد!

شرح اندوه

شرح اندوه من از
قصه برون است، بیا...