دوست داشتنت

مرا تاب این حجم از دوست داشتنت نیست
آن را

کجا ببرم
بگو!

 

موسیقی و لبخند

عشق و موسیقی و لبخند
برایت بس نیست؟
پس کمی چای بریز‌...
نه
کمی شعر بخوان

 

فارغ از تو

کجاست روزهای فارغ از تو

می‌خواهمش

و نمی‌خواهم

بهت من

ای سکوتت بهت من
مخمور در چشمان تو
ای تمامت روح و احساس و تمامم درد درد!

 

کدام

کدام شب تو را در آغوش احساسی مأوا داد
که از سهم زمانه ی من چنین کوتاهی
کدام روز تو را ربود؟
کدام سینه تو را در بزم عاشقانه‌ی بی‌قراری
به خود فشرد
که بی‌تکرار رمیدی
و‌ نماندی تا برسم
نشنودی تا بیاغازم
نغنودی تا بیارامم

چه بدانم!

شاید
پیکره‌ی سردآغوشی
تو را
چنین آشوبناک
در بستر صبور خویش
خاموشی داد
ای داد!