دلگرم

به تو دلگرم،
در این سردی دی‌ماهم من
تو فقط روشن باش
تابش اندک خورشید زمستانی من!

 

فردا؟

من کمی دورتَرَک
آن زمانی که پر از فقه و اصول،
برده‌ی قول زمان‌های بعید
و پر از وهم سعادت بودم،
آن زمان‌های پر از خشک و عبث
که تمام،
پایه‌ی کار عبادت وَ سیاست بودم،
فکر هر روز و شبم "محشر" بود! 

تردست

 

تو خودت جدی و شوخی به هم آمیخته‌ای
حس شیدایی و شادی به لب انگیخته‌ای

فکر یک چاره‌ی رندانه نبودی، دیدی!
سر خوبی، همه تلخی به در آویخته‌ای

جای خالی تو

 

تو همان عمق عظیم خالی
و سیه‌چاله‌ی قلبم بودی
و همان سطح وسیع بایر

گاه حیرانی/ غزل

آه ای جان دلم! یوسف کنعانی من
حسرت خواسته‌ی شرح پریشانی من