عشق آن روز به من گفت...

عشق، آن روز به من گفت:
بیا... تجربه کن!
و دلم صاعقه شد
من خروشیدم و تردید شدم

جای خالی تو

 

تو همان عمق عظیم خالی
و سیه‌چاله‌ی قلبم بودی
و همان سطح وسیع بایر

نقاشی عشق

 

آمدی تا در حضورت عشق نقاشی کنم

از دلم با تربت جان تو کلاشی کنم

مثل حیدربابایه/ غزل

 

تو عزیز دلمی! جان دل‌انگیز منی

بهترین بانی مهری، غم سرریز منی

دلتنگ/ غزل

 

 

عکس تو، هر لحظه یک رنگ است، می‌دانی چرا؟

همنوا با چشم دلتنگ است، می‌دانی چرا؟