تو پزشک...

تو پزشکِ دل تبدارِ پر از درد من‌ ای همسفر راه... برس!
روی تب را به دوایی بنواز

جای خالی تو

 

تو همان عمق عظیم خالی
و سیه‌چاله‌ی قلبم بودی
و همان سطح وسیع بایر

گاه حیرانی/ غزل

آه ای جان دلم! یوسف کنعانی من
حسرت خواسته‌ی شرح پریشانی من

نقاشی عشق

 

آمدی تا در حضورت عشق نقاشی کنم

از دلم با تربت جان تو کلاشی کنم

ما به قربان تو رفتیم...